Í samfélagi okkar í dag er hraðinn mikill og áreitið stöðugt. Það er ekki oft sem við erum ein með sjálfum okkur. Hvað þá að við njótum þagnarinnar.
Lífið er eiginlega orðið þannig að okkur finnst við alltaf þurfa að vera að gera eitthvað. Annars fáum við samviskubit. Segja má að það að gera ekki neitt sé á engan hátt viðurkennt í samfélaginu.
Allt á yfirsnúningi
En er eitthvað að því að gera ekki neitt?
Verður maður kannski minni maður í samfélaginu ef það fréttist að maður eyði stundum tímanum í að gera ekki neitt?
Þarf alltaf allt að vera á yfirsnúningi?
Líklega hugsa sumir þannig. Eða að þeir kannski gefa sér ekki einu sinni tíma til að hugsa heldur vaða áfram og gera eitthvað. Hver þekkir t.d. ekki týpuna sem kemur sér undan sameiginlegum verkefnum og hlutum sem þarf að gera af því hún er svo miklu uppteknari en allir hinir? Þessi manneskja er svo upptekin af því að það þurfi alltaf að vera að gera eitthvað og það er alveg brjálað að gera hjá henni. En áttar sig á sama tíma ekki á því að það hafa flestir nóg að gera. Þú átt alveg örugglega að minnsta kosti einn svona vin.
Við erum öll upptekin
Flest erum við reyndar alveg afskaplega upptekin. Þannig er bara lífið í dag. En það sem gleymist hins vegar allt of oft í öllum látunum er að þetta er val. Flest höfum við, sem betur fer, val um hvernig við viljum lifa lífinu. Það er okkar að velja og hafna hvort við viljum vera svona svakalega upptekin.
Vinnan tekur auðvitað sinn tíma en þess utan eru það tómstundir, ræktin, golfið, skokkið, saumaklúbbar, matarklúbbar, fundir vegna félagsstarfa, keyra og sækja börnin, matarboð, þrif, þvottur, bakstur, tónleikar, leikhús og áfram mætti telja. Og eins og þetta sé ekki feykinóg þá bætast samfélagsmiðlarnir við og auka enn frekar á áreiti og álag.
Við erum hálfpartinn orðin dofin fyrir öllum þeim hljóðum sem þessi tæki og tól í kringum okkur gefa frá sér. Algjör þögn er líklega í dag sjaldgæfari en hvítur hrafn. En svo erum við heldur aldrei ein því tækin okkar, sem eru gróin við suma, fylgja okkur hvert sem við förum.
Rannsóknir segja að margir kíki á snjallsímana sína á sex og hálfs mínútu fresti – það gerir um 150 sinnum á dag. Í þessu netvædda samfélagi fær heilinn aldrei frí og í raun erum við orðnir þrælar of mikils upplýsingaflæðis. Upplýsingarnar eru svo miklar að út úr flæðir og það má alls ekki missa af neinu.
Heilinn þarf hvíld
Andlegur þroski, innsæi og sköpunargáfa stendur í stað – því til þess að þroska og virkja þessa þætti þarf heilinn tíma til að hvílast og gera nákvæmlega ekki neitt. Ekki einu sinni að tala eða hlusta á tónlist. Að gefa sér tíma til að sitja í þögninni eða fara einn í göngutúr, og þá ekki með tónlist eða útvarp í eyrunum, eykur hæfnina til að vinna betur úr öllum þeim upplýsingum sem yfir okkur flæða.
Lífið er núna og við þurfum að læra upp á nýtt að njóta þess að vera í núinu en ekki í framtíðinni. Því framtíðin getur aldrei lofað okkur því sem nútíðin getur fært okkur nákvæmlega núna!
Jóna Péturs – kokteillinn@gmail.com
